Likwidacja szkody z ryzyka ognia 4 sierpnia 2021 Obecnie znajdujemy się w bardzo gorącym okresie żniw, nie tylko ze względu na panujące wysokie temperatury powietrza, ale również z uwagi intensywność i ilość prac wykonywanych przez rolników na polach. Żniwa to jeden z najważniejszych momentów w roku, ponieważ wtedy producenci zbierają plon, o który zabiegali przez cały sezon wegetacyjny. Wysokie temperatury powietrza oraz letnie słońce sprzyjają uprawom, aby te szybciej dojrzały i osiągnęły prawidłowe parametry do zbioru. Niestety taka aura może również przynieść katastrofalne skutki. Jednym z nich jest ogień. Pożar spowodowany jest często przypadkowo, wskutek np. iskier pochodzących z rozgrzanych elementów kombajnu zbożowego. Likwidacja szkód nie taka łatwa… Oględziny spalonych upraw tylko z pozoru wydają się łatwe, ponieważ w przypadku zbóż muszą wystąpić szczególne symptomy potwierdzające wystąpienie pożaru na plantacji jeszcze niezebranej. Podstawowym symptomem są częściowo spalone lub osmolone kłosy leżące na ziemi. W przypadku pożaru samego ścierniska lub słomy takich kłosów na polu nie będzie. Poza stwierdzeniem cech charakterystycznych dla pożaru zboża na pniu i odróżnieniem powierzchni upraw od spalonego ścierniska rzeczoznawcy, szacując szkodę, wyznaczają powierzchnię spalonego zboża. Bardzo często podczas akcji gaśniczej rolnicy odcinają palącą się część pola, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się ognia. Zabieg ten wykonywany jest bronami talerzowymi, agregatami uprawowymi lub pługami, które mieszają glebę razem ze słomą i ścierniskiem. Rzeczoznawcy podczas oględzin takiego pogorzeliska mogą wtedy bez problemu wyznaczyć uszkodzoną pożarem powierzchnię przy pomocy urządzeń GPS lub zdjęć z drona. Szacowanie szkody z ryzyka ognia – podsumowanie Podczas oględzin szkody rzeczoznawcy VH Polska wyznaczają powierzchnię, na której doszło do spalenia nieskoszonego zboża. Podstawą do ustalenia obszaru są symptomy szkody z ryzyka ognia, czyli spalone kłosy leżące na ziemi. Na określonej powierzchni stwierdzana jest szkoda całkowita (100% ubytku w plonie), jednak maksymalną granicę odszkodowania stanowi 90% wartości plonu. Dzieje się tak, ponieważ wartość odszkodowania jest pomniejszona o nieponiesione koszty zbioru plantacji.